Vanessa had ziech veurgenome um op goonsdag ’t hoes te pótse,’t waors nudeg voont ze zellevers en veur tot de lui d’r euver begóste te kletse mós ’t hoes aon kant zien. D’r móste evels ouch kemissies gedoon weure. Es ze häöm ‘ns leef aon zouw kieke kraog ze ’t welliech gedoon tot heer kemissies ging hole. ’t Waors ’t perbere weerd.
Vanessa wis tot ze ’t verstendeg en mèt belump mós aonpakke en ’t kemissiebreefke aontrekkelek mós make. “Loer ‘ns jong”, zag ze tege häören Paul, “Zouws diech dit in hoes wèlle hole daan höb iech mien han vrij en kin iech de roete väör en achter doen? Dat is hel nudeg.” Paul besjnauwste ziech ’t breefke en kläörde gans op wie heer haverweegs ’t breefke twie sixpacks Brandbeer zaog stoon en e stök jongbelege kies. Wat ‘ne sjat waors ’t toch die vrouw vaan häöm. Zij wis persijs wat heer nudeg had. “Neske”, zag heer blinkentere, “mie poemelke” en heer puunde in de loch. Zij wis tot ze de gooj snaor geraak had.
“Pak diech d’n oto, jong, en doeg ’t veural op de gemaak. Veer zien per slot vaan rekening mèt pensioen”, zag ze, ”En este trök kumps bin iech al e flink stök op dreef en daan kinne veer welliech venmiddag same get gezèllegs doen”.
Wie heer mèt de sleutele vaan d’n oto in zien han stoont reep ze häöm nao vaan oet de kamer: “Este in de naoventrint vaan de Praxis of de Gamma kumps daan loer ‘ns of ste dao niks zuus veur ’t väörhäöfke. Iech höb venach ligke prakkezere. Dao mote veer get aon doen. ’t Zuut neet mie oet. Dat mote v’r ‘ns verandere zoetot ’t weer ’t aonkieke weerd is. Zouwste dat wèlle doen?”
“Es iech in de buurt bin zal iech ‘ns loere meh iech belaof niks”, reep heer trök en trok de väördeur ope. Heer loerde nog ‘ns nao ’t väörhäofke en trok zien sjouwers op. “Zij had weer ligke prakkezere, alloh daan mer”, dach Paul.
Vanessa zat de lèdder oet en völde d’n ummer met lauw water. Ze had ziech veurgenome aon de straotkant te beginne. Die roete hadden ‘t ’t hèlste nudeg. Koelek stoont ze op de lèdder of die vaan Vossen kaom nao boete. “Vanessa, höbste al gezeen watof die vaanBorgions höbbe gedoon? De ganse naobersjap heet ’t d’r euver. Foi, tot lui op hunne leeftied zoeget doen. ’t Liekent wel of ze met hun twieje aon ’t verkinze zien?”
Vanessa kaom vaan de lèdder aof want dao wouw ze gere ’t häöre vaan wete. De roet kós wachte.
“Kom ‘ns loere! De wèts neet watste zuus”, zag die vaan Vossen en same slope ze nao d’n hook vaan de straot um te gape nao ’t häöfke vaan die vaan Borgions. Vanessa sloog de han veur häöre moond. “Jeh meh”, kös ze oetbringe, “Tot lui zoeget sjoen kinne vinde. Iech vin ’t aofgrijzelek. Gelökkeg tot dat neet bij us in de straot is. Eine vaan us zouw ziech kepot sjaome”.
Same loerde ze gans verpopzak nao ’t häöfke vaan die vaan Borgions. ’t Waors zjus Madurodam meh daan veur knijns. Euver in ’t väörhäöfke zaote steine knijns. Bij e huiske, bij e brögske, bij e windmeuleke, bij ’n minivijver. Zeker 25 knijns in ’t häöfke zoe groet wie ‘ne sjotelsplak. Eigelek waors ’t veur te lachte meh ouch e bitteke um te jenke. Zelfs op de aw daankpan neve de väördeur stoont ‘ne knien dee ’t hoesnómmer vas heel.
“Heer, dee vaan Borgions, heet zaoterdag de godganseleken daag in dat häöfke zitte werke um ’t te verandere. Saoves stoonte alle die knijns d’rin en stoont heer met ’n fles beer in zien han euver ’t tuinhekske nao ’t rizzeltaot te loere. Evels wie ze zoondagmörge de gerdijne ope doge stoont sjijns ’n aw braojpan tösse de knijns met ’n fles azien en get lawweleerblaajer. Heer is in ein gif nao boete gekoume en heet met die pan in zien han gifteg eweg de ganse straot aof stoon te loere. Geine ribde ziech netuurlek meh iech dörf te wèdde tot dat get vaan de krof Sweelse is. Dit flik ummertouw zoeget”, doog die vaan Vossen oet de deukskes. Vanessa kós ziech neet inhawwe vaan ’t lache en zag ummertouw mer ‘foi nein’.
“Iech zag al tege dee vaan miech”, ging die vaan Vossen weier, “eigelek pas ’t wel bij hun. Zij kin avventouw ‘ne knien zien. En heer is zoe’ne subbedieus. Mesjiens heet heer ze wel op z’ne mieter gekrege veur die braojpan. Dao zeen iech die ech veur aon.
Lachtere lepe ze trök oonderwijl ze ziech aofvroogte wie ‘ne mins op ’t idee kaom um zoeget vreiseleks vaan ze väörhäöfke te make. Dat waors toch ech neet mie vaan dizzen tied voonte ze alle twie.
Vanessa häöre zin um roete te wasse waors euver. “Kom d’ch ’n tas koffie drinke”, zag ze tege die vaan Vossen, “Tot de boel mer verrek. Die roete kin iech ouch mörge doen of iech loer Paul ‘ns leef aon”.
Eve later kaom Paul binne met de kemissies en wie heer zaog tot de vrouwlui aon de koffie waore woort door häöm ’t ierste sixpach Brand aongebroke. Oondertösse woort Paul bijgesproke euver ’t höfke vaan die vaan Borgions. “Knijns, alloh noe!”, zag Paul, “Nein, daan höb iech toch get beters gevoonde en … veurdeiliger. Drei veur de pries vaan twie bij de Action.
Heer leep de gaank in en wie heer trökkaom zat heer ’n evermenneke met ’n krowkaar, ’n evermenneke met ’n vèsgeert en ’n evermenneke op ‘ne roed/witte meibottel op de taofel. “Via internet hadde veer ze beslis neet veurdeileger kinne kriege Neske. Nou, vrouwlui, wat vint geer devaan? Sjoen, hè Neske … is get?”
De ziekebroeder voont ’t neet nudeg um Vanessa mèt te numme veur weier oonderzeuk. “Höbt geer uuch urges drök euver gemaak?”, vroog heer. Vanessa zag tot ze ziech dat neet kós rappelere meh ummertouw es ze nao de taofel loerde daan voolt ze ziech zjus Sniewitsje die in d’n appel gebete had.
“Perbeert uuch mer veurluipeg rösteg te hawwe”, zagte de ziekebroeders veur tot ze wegreeje, “En laot de koumende daog die drei hei op taofel ’t werk mer doen. Dao zien evermennekes veur, neettaan?”
Paul heet nog mote moule wie Brugman um z’n cent trök te kriege. “Es get in de reklaam is doen veer dat normaal gesproke neet meh umtot ’t broedspaar al zoe stel heet gekrege daon iech dat es oetzundering”.
“Jeh”, zag Paul, “Iech moos toch get verzinne um vaan die evermennekes aof te koume. Verleie week heet sjijns eine steine knijns perbere trök te bringe, meh dao kinne veer neet aon beginne, zag ’t meideke bij Action. Es get in de reklaam is kinne veer dao neet aon beginne”.